บทที่ 3 ตอนที่ 3
เวลาผ่านไปเกือบยี่สิบนาที สายตาของโดมินิกที่ตรึงอยู่บนนิตยสารในมือก็มีอันต้องถูกรบกวน เมื่อเสียงเรียกของพนักงานร้านเวดดิ้งดังขึ้น พร้อมๆ กับบางอย่างที่ทำให้เขาอดตกตะลึงจนต้องเผลอเบิกตากว้างไม่ได้
นวลลออ ผู้หญิงนิสัยร้ายกาจในชุดเจ้าสาวสีขาวแสนสวยฟูฟ่อง แม้เส้นผมจะถูกรวบขึ้นเอาไว้กลางศีรษะลวกๆ ไม่ได้จัดแต่งอะไร แต่กระนั้นก็สามารถทำให้เส้นของดวงหน้าชัดเจนขึ้น หล่อนไม่ใช่ผู้หญิงจืดชืดอย่างที่เขาเคยคิดเอาไว้อีกแล้ว
เขาพยายามควบคุมระบบการหายใจของตัวเอง และเตือนสติว่าผู้หญิงตรงหน้าไม่ใช่ทิพย์เกสรหญิงคนรัก แต่กระนั้นสายตาไม่รักดีมันยังคงทรยศไม่เลิกรา มันไล่เลื่อนต่ำจากดวงหน้าขาวนวลลงไปยังลำคอระหง บ่าบอบบาง และเนินหน้าอกที่ล้นทะลักออกมาทักทายสายตา เขาลอบกลืนน้ำลายลงคอด้วยความยากลำบาก ระบบประมวลผลในสมองพิกลพิการไปทันที เมื่อสายตาไล่ตามลงมายังบริเวณลำตัวของหญิงสาว เอวคอดเล็กจนน่าใจหาย ไม่น่าเชื่อว่าผู้หญิงที่เขาเคยมองว่าไร้เสน่ห์ใดๆ ทั้งปวงอย่างนวลลออจะสวมชุดเจ้าสาวได้น่ามองถึงเพียงนี้ หล่อนใส่สวยยิ่งกว่าทิพย์เกสรเสียอีก
บ้าเอ๊ย! นี่เขากำลังคิดอะไรอยู่!
สติวิ่งแล่นกลับเข้ามา และมันก็ทำให้เขาสามารถกัดฟันละสายตาจากเรือนร่างของนวลลออได้สำเร็จ เขาขบกรามแน่น และตวัดตามองพนักงานร้านเวดดิ้งด้วยความโมโห
“พวกคุณทำบ้าอะไรกัน?!”
พนักงานสามสี่คนตกใจสะดุ้งโหยง รวมถึงหล่อนด้วยเช่นกัน
“เอ่อ...ต้องขอโทษคุณเจ้าบ่าวด้วยนะคะ ที่ชุดยังดูไม่เรียบร้อยเท่าไหร่ คือว่า...น้องนวลหุ่นเท่าๆ กับเจ้าสาวก็จริง แต่ช่วงหน้าอกของน้องนวลจะมีมากกว่า และเอวก็คอดกว่า ก็เลยทำให้ชุดดูคับๆ ไปน่ะค่ะ แต่ถ้าเจ้าสาวได้ใส่ต้องพอดีอย่างแน่นอนค่ะ”
พนักงานรีบละล่ำละลักอธิบาย เพราะคิดว่าโดมินิกไม่พอใจเรื่องนี้ แต่มันใช่ซะที่ไหนกันล่ะ
“ผมหมายถึง คุณให้คนอื่นมาสวมชุดเจ้าสาวของทิพย์ได้ยังไงต่างหาก!”
พนักงานต่างมองหน้ากันเลิ่กลั่ก ก่อนจะรีบอธิบาย “คือพวกเราก็แค่อยากให้คุณเจ้าบ่าวดูชุดเจ้าสาวอีกรอบน่ะค่ะ ก็เลยให้น้องนวลช่วยใส่เป็นแบบให้ แต่ถ้าคุณเจ้าบ่าวไม่พอใจ เดี๋ยวทางเราจะรีบให้น้องนวลถอดเดี๋ยวนี้ค่ะ”
“ไม่ต้องรีบถอด เพราะผมจะให้คุณตัดชุดใหม่ให้ทิพย์”
“ตัดใหม่เลยเหรอคะ แต่ว่าเวลามัน...”
“ทำได้ไหมล่ะ ถ้าทำไม่ได้ ผมจะเปลี่ยนร้านใหม่” ชายหนุ่มเค้นเสียงดุดันลอดไรฟันออกมา
นวลลออรู้สึกผิดจนน้ำตาร่วง หล่อนรีบยกมือขอโทษชายหนุ่ม แต่เขาไม่ไยดี “นวลขอโทษนะคะคุณมิก...ถ้าจะมีคนผิด นวลผิดเองค่ะ อย่าถึงขนาดต้องให้พวกพี่ๆ เขาตัดชุดใหม่เลยนะคะ”
ชายหนุ่มตวัดตามองหล่อนเขม็ง ไฟในดวงตาคมกล้าของเขาแผดเผาหัวใจของหล่อนจนไหม้เกรียม
“สำหรับฉัน เธอไม่เคยทำดี ไม่เคยทำถูกต้อง นวลลออ”
น้ำตาร่วงไหลออกมาจากขอบตา แต่หล่อนก็รีบป้ายทิ้งเอาไว้ได้ทัน ก่อนจะกัดฟันฝืนยิ้ม “นวลขอโทษสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างนะคะ ถ้าสิ่งใดนวลทำให้ไม่พอใจ นวล...”
หล่อนยังพูดไม่ทันจบ เขาก็เค้นเสียงกระด้างที่อัดแน่นไปด้วยความเกลียดชังขึ้นเสียก่อน
“หยุดวุ่นวายกับฉัน นี่แหละคือสิ่งที่ฉันต้องการ”
“นวล...”
“ถ้าไม่อยากให้คนอื่นเดือดร้อน ไปเปลี่ยนชุดนี้ออก แล้วรีบไสหัวไปซะ”
“ค่ะ...นวลจะรีบทำตามคำสั่งเดี๋ยวนี้แหละค่ะ”
หล่อนยิ้มทั้งน้ำตาตอบรับความใจดำของเขาอย่างไร้ทางเลือก
“เอ่อ รบกวนพี่ๆ ช่วยถอดชุดให้นวลหน่อยนะคะ”
หล่อนหันไปบอกพนักงานที่ยืนหน้าเสียอยู่ใกล้ๆ ก่อนจะรีบเดินกลับเข้าไปภายในตัวร้านทั้งน้ำตา
โดมินิกมองตามร่างอรชรของนวลลออไปด้วยความชิงชัง กรามแกร่งขบกันแน่นจนขึ้นสัน
“นางมารร้าย”
เขาถอนหายใจแรงๆ ก่อนจะต่อสายหาหญิงคนรัก เจ้าหล่อนไม่รับสายไม่ว่าเขาจะโทรหากี่รอบก็ตาม ดังนั้นเขาจึงส่งข้อความไปหาหล่อนแทน
‘ทิพย์ ผมจะสั่งตัดชุดแต่งงานให้คุณใหม่ วันนี้เลิกเดินแบบกี่โมง ตอบผมด้วยนะ’
ชายหนุ่มสอดโทรศัพท์มือถือเก็บลงในกระเป๋ากางเกงพร้อมกับลุกขึ้นยืน ซึ่งก็เป็นจังหวะเดียวกันกับที่นวลลออเดินออกมาจากด้านในของตัวร้าน เวดดิ้งพอดี ทั้งคู่สบตากันโดยบังเอิญ โดมินิกมองหญิงสาวอย่างเกลียดชัง ในขณะที่นวลลออมองชายหนุ่มด้วยความกริ่งเกรง
“ผมจะส่งแบบชุดเจ้าสาวใหม่ให้เย็นนี้”
“เอ่อ ค่ะ”
พนักงานร้านเวดดิ้งรับคำด้วยสีหน้าซีดเซียว
โดมินิกพูดจบก็ก้าวยาวๆ เดินออกไปจากร้านเวดดิ้งอย่างหัวเสีย นวลลออตัดสินใจวิ่งตามไป
“คุณมิกคะ นวลขอเวลาคุยด้วยสักครู่นะคะ”
คนตัวโตชะงักเท้า บดกรามจนแทบแหลกละเอียด
“ไปให้พ้นหน้าฉัน นวลลออ”
หญิงสาวรู้ดีว่าเขาเกลียดชังตัวเองมากแค่ไหน แต่หล่อนก็ไม่อยากให้ตนเองเป็นสาเหตุทำให้พนักงานพวกนั้นเดือดร้อน โดมินิกสั่งตัดชุดเจ้าสาวใหม่เพราะหล่อนสวมใส่ชุดนั้นแล้ว ดังนั้นหล่อนก็จะพยายามแก้ไขสถานการณ์ให้ดีที่สุด
“นวลไปแน่ค่ะ แต่คุณมิกรับปากกับนวลอย่างนึงได้ไหมคะ”
คนที่ยืนหันหลังให้ ค่อยๆ หมุนตัวกลับมาเผชิญหน้า แสงตะวันยามบ่ายส่องจากด้านหลังของชายหนุ่ม ทำให้เขายิ่งดูน่าเกรงขามจนน่าหวั่นใจ
“เธอมีสิทธิ์อะไรมาสั่งฉัน”
“เอ่อ นวล...ไม่มีสิทธิ์หรอกค่ะ แต่ว่าไม่อยากให้คุณมิกสั่งตัดชุดแต่งงานใหม่เพียงเพราะนวลใส่...”
“ฉันไม่ต้องการให้เจ้าสาวที่ฉันรักใส่ชุดแต่งงานที่คนน่ารังเกียจอย่างเธอเคยสวมใส่มาแล้ว”
หล่อนเจ็บจนจุกไปทั้งหัวใจ แต่ก็ไม่มีทางเลือกอื่น จำต้องกล้ำกลืนมันเอาไว้และฝืนยิ้ม
“นวลก็แค่ลองเป็นแบบให้เท่านั้นแหละค่ะ ไม่ได้คิดจะใส่ชุดนั้นเลย ถ้าคุณมิกไม่พอใจ นวลต้องกราบขอโทษด้วยนะคะ”
ชายหนุ่มมองผู้หญิงที่ยกมือขึ้นไหว้ตัวเองด้วยความฉุนเฉียว เขาบดกรามแกร่งแน่น
“ไปให้พ้น!”
